Bardzo popularną rośliną rabatową jest szałwia. Zwykle spotkać można ja sadzoną w parkach miejskich. Najpopularniejsze odmiany to te karłowe, które rosną bardzo powoli, regularnie i osiągają zwykle wysokość z kwiatem maksymalnie 30 cm. Są jednak też wyższe, które rosną znacznie szybciej i wyżej (mniej spotykane i popularne). Ta roślina rabatowa występuje w wielu odmianach i kolorach. Pochodzenie najlepszych z nich to Belgia i Holandia. Najpopularniejszy i wszędzie spotykany kolor to intensywnie czerwony.

 Co lubi szałwia.

1. Szałwia nie ma żadnych wielkich wymagań. Rośnie dobrze w każdym miejscu z dużą ilością światła.
2. Lubi z pewnością słońce. Na słońcu szałwia ma najlepszy pokrój i nie choruje.
3. Umiarkowane podlewanie jest dla niej z pewnością podstawą sukcesu.
4. Szałwia lubi bardzo czyszczenie z przekwitających kwiatów. Regularnie czyszczona kwitnie bez przerwy aż do późnej jesieni.

Czego szałwia nie lubi.

1. Na pewno stanowiska z brakiem światła nie są dla niej odpowiednie.
2. Szałwia nie lubi być sadzona z roślinami, które wymagają silnie wilgotnego podłoża. Lubi mieć umiarkowanie wilgotną glebę.
3. Stanowiska z brakiem przewiewu nie są dla niej odpowiednie. W przypadku zmoknięcia długo jej kwiaty wysychają i szybciej przekwita.
4. Nie lubi "być w kompozycjach" z roślinami silnie rosnącymi. Przykładem może być tutaj pelargonia kaskadowa, uczep, petunia zwisająca. O wiele szybciej od niej rosną i szybko w nich zginie.

Choroby i szkodniki szałwii.

1. Szałwia jest mało wrażliwy na wszelkiego rodzaju choroby roślin ozdobnych. Odporna jest także na suszę i palące słońce. Wyjątek może stanowić szara pleśń, która atakuje rośliny w deszczowe dni. Stale mokre kwiaty w chłodne i deszczowe pogody czasem pleśnieją.
2. Szkodnikiem szałwii natomiast może być mszyca. Pojawia się ona jednak wyjątkowo i w niewielu przypadkach. Najnowsze importowane odmiany są jednak na mszyce bardzo odporne i spotykane są na nich sporadycznie.

Jednymi z bardzo popularnych roślin balkonowych są pelargonie zwisające (bluszczolistne, dubeltowe itp.). Pelargonie te można spotkać w wielu odmianach, które różnią się wielkością kwiatów, ich kolorem i siłą wzrostu. Są odmiany silnie rosnące (średnio do długości 50 cm.) i bardziej zwarte, które tworzą tylko kule. Te kompaktowe, które wolniej rosną osiągają zwykle maksymalnie 30 cm długości. Wszystkie zwisające pelargonie mają bardzo podobne wymagania i są roślinami, które nie sprawiają większych problemów w hodowli.

 Co lubi pelargonia zwisająca.

1. Podstawą sukcesu jest odpowiednio dobrane podłoże. Pelargonia zwisająca lubi gleby przepuszczalne. Warto do podłoża domieszać odrobinę piasku. Zapewnia on dostęp powietrza do korzeni rośliny i  lepszy wygląd w późniejszym okresie hodowli.
2. Ważne dla pelargonii zwisającej jest słońce i duża ilość światła. Bardzo lubi światło i dobrze rośnie nawet w pełnym słońcu.
3. Pelargonia zwisająca lubi czyszczenie z przekwitniętych kwiatów i starszych liści, które z czasem żółkną i same opadają. Systematycznie czyszczona będzie zawsze ładnie rosnąć i kwitnąć.

Czego pelargonia zwisająca nie lubi.

1. Nigdy pelargonia zwisająca nie będzie ładna na stanowiskach z brakiem światła.
2. Ciężka i mało przepuszczalna gleba nie jest odpowiednia dla pelargonii zwisającej. Wolniej w takiej rośnie i słabo kwitnie.
3. Zbyt obfite zasilanie wpływa pozytywnie na wzrost. Rośliny za bardzo odżywione nie chcą jednak obficie kwitnąć. Zasilamy je więc często małymi dawkami odżywki.
4. Za duża ilość wilgoci w podłożu nie jest lubiana przez zwisające pelargonie. Rośliny w skrajnych przypadkach (długotrwałe przelanie) żółkną i umierają.
5. Z pewnością nie lubi donic z wewnętrznym zasobnikiem wody. Pelargonia zwisająca nie cierpi "stać" w wodzie.

Choroby i szkodniki pelargonii zwisających.

1. Pelargonie zwisające sporadycznie są atakowane przez choroby roślin, które wymagają naszej interwencji. Zachowując podstawowe zasady hodowli nie powinniśmy mieć z nimi żadnych problemów.
2. Najczęściej atakującym szkodnikiem jest mszyca. Pojawia się ona na zwisających pelargoniach jednak bardzo sporadycznie.

Starzec jest rośliną o srebrnych liściach, która najczęściej spotykana jest na rabatach w parkach miejskich. Dorasta ona do niewielkich rozmiarów i może być stosowana w kompozycjach z innymi roślinami o podobnych wymaganiach i wzroście. Przykładem mogą być begonie rabatowe i aksamitki. Starzec rośnie dość powoli i tworzy małe kępy. Dobre odmiany posiadają bardzo jasne liście, których kolor jest srebrno-biały. Ogólnie roślina ta jest uważana za jednoroczną. Przeżywa jednak jedną zimę i w drugim roku kwitnie. W drugim roku zakwita, daje czasem nasiona i z nadejściem zimy umiera (roślina dwuletnia).

 Co lubi starzec.

1. Starce nie mają żadnych wielkich wymagań. Rosną dobrze w każdym miejscu z dużą ilością światła.
2. Lubi z pewnością słońce. Na słońcu starzec ma najlepiej wybarwione na srebrno liście.
3. Umiarkowane podlewanie jest dla niego z pewnością podstawą sukcesu.

Czego starzec nie lubi.

1. Na pewno stanowiska z brakiem światła nie są dla starca odpowiednie.
2. Starzec nie lubi być sadzony z roślinami, które wymagają silnie wilgotnego podłoża. Lubi mieć umiarkowanie wilgotną glebę.
3. Nie lubi "być w kompozycjach" z roślinami silnie rosnącymi. Przykładem może być tutaj pelargonia kaskadowa, uczep, petunia zwisająca. O wiele szybciej od niego rosną i szybko w nich zginie.

Choroby i szkodniki starca.

1. Starzec jest mało wrażliwy na wszelkiego rodzaju choroby roślin ozdobnych. Odporny jest także na suszę i palące słońce. Bardzo sporadycznie zauważane są u niego jakiekolwiek infekcje.
2. Szkodnikiem starca natomiast może być mszyca. Pojawia się ona jednak wyjątkowo i w niewielu przypadkach.

Rabatowa pelargonia jest chyba najchętniej kupowaną rośliną balkonową. Istnieje bardzo dużo odmian i kolorów tej rośliny. Każda z nich może różnić się liśćmi, rodzajem kwiatów, pokrojem, siłą wzrostu i wyglądem końcowym na miejscu stałym. Najpopularniejsze to serie klasyczne, które posiadają liście żywo-zielone z mniej lub bardziej widocznym rysunkiem. Spotykane są też serie o wzroście powolnym i bardziej kompaktowym (niski, zwarty).

 Co lubi pelargonia rabatowa.

1. Podstawą sukcesu jest odpowiednio dobrane podłoże. Pelargonia rabatowa lubi gleby lekkie, włókniste i przepuszczalne. Warto do podłoża domieszać odrobinę piasku. Zapewnia on dostęp powietrza do korzeni rośliny i  lepszy wygląd w późniejszym okresie hodowli.
2. Ważne dla pelargonii rabatowej jest słońce i duża ilość światła. Bardzo lubi światło i dobrze rośnie nawet w pełnym słońcu.
3. Pelargonia rabatowa lubi czyszczenie z przekwitniętych kwiatów i starszych liści, które z czasem żółkną i same opadają. Systematycznie czyszczona będzie zawsze ładnie rosnąć i kwitnąć. Kwiaty, które przekwitają odpowiednio wcześnie zdjęte z całą łodygą kwiatową przestają osłabiać roślinę i skraca się czas rozwijania następnych.
4. Rabatowe pelargonie bardzo lubią systematyczne odżywianie. Najlepiej stosować droższe odżywki rozpuszczalne w wodzie. Najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie specjalistycznych nawozów otoczkowanych o długim działaniu. Najnowsze i najlepsze tego typu odżywki działają niezależnie od ilości wilgoci w glebie.

Czego pelargonia rabatowa nie lubi.

1. Cień i brak światła. Nigdy pelargonia rabatowa nie będzie ładna na stanowiskach z niską ilością światła.
2. Ciężka i mało przepuszczalna gleba nie jest odpowiednia dla pelargonii rabatowej. Wolniej w takiej rośnie i słabo kwitnie.
3. Za duża ilość wilgoci w podłożu nie jest lubiana przez rabatowe pelargonie. Rośliny w skrajnych przypadkach (długotrwałe przelanie) żółkną i umierają.
4. Z pewnością nie lubi donic z wewnętrznym zasobnikiem wody. Pelargonia rabatowa nie cierpi "stać" w wodzie.
5. Jednym z największych błędów jest moczenie kwiatów przy podlewaniu. Nawet u najlepszych odmian szybko od wody psują się kwiaty.

Choroby i szkodniki pelargonii rabatowych.

1. Pelargonie rabatowe sporadycznie są atakowane przez choroby roślin, które wymagają interwencji hodowcy. Może jednak pojawić się od wilgoci i chłodu (deszczowe pogody) szara pleśń. Po dłuższym okresie deszczowym zaleca się oczyszczenie roślin z przekwitniętych kwiatów i brzydkich liści. Profilaktycznie powinno się także wykonać oprysk przeciw pleśni. W porach deszczowych wypłukiwane są z podłoża bardzo ważne dla rośliny mikroelementy i podstawowe składniki odżywcze. W wielu przypadkach wymagane jest więc zasilenie roślin.
2. Pelargonia rabatowa jest wysoce odporną rośliną na wiele szkodników. Po prostu mało z nich "je lubi".

Najsilniej rosnące pelargonie, które można spotkać w parkach i na balkonach to odmiany kaskadowe. Najpopularniejsza z nich to pelargonia kaskadowa czerwona. Czym się różni i jak ją odróżnić od innych? Kaskadowa odmiana (najdłuższa) posiada długie zielone łodygi i pojedyncze kwiaty. Jej liście są gładkie, sztywne, żywo-zielone i podobne do bluszczu. Potocznie nazywana jest pelargonią bluszczolistną. Kaskadowa pelargonia ze względu na swoją wytrzymałość na zewnętrzne warunki atmosferyczne, które bywają dla roślin bardzo niekorzystne najczęściej jest sadzona w parkach miejskich. Od kilku lat jest ta roślina coraz bardziej popularna na balkonach. Kaskadowa odmiana pelargonii w odpowiednich warunkach potrafi zwieszać swoje pędy na długość około metra i kwitnąć aż do zimy. Jest to jedna z najmniej wymagających roślin balkonowych.

 Co lubi pelargonia kaskadowa.

1. Podstawą sukcesu jest odpowiednio dobrane podłoże. Pelargonia kaskadowa lubi gleby przepuszczalne. Warto do podłoża domieszać odrobinę piasku. Zapewnia on dostęp powietrza do korzeni rośliny i  lepszy wygląd w późniejszym okresie hodowli.
2. Ważne dla pelargonii kaskadowej jest słońce i duża ilość światła. Bardzo lubi światło i dobrze rośnie nawet w pełnym słońcu.
3. Pelargonia kaskadowa lubi czyszczenie z przekwitniętych kwiatów i starszych liści, które z czasem żółkną i same opadają. Systematycznie czyszczona będzie zawsze ładnie rosnąć i kwitnąć.

Czego pelargonia kaskadowa nie lubi.

1. Cień i brak światła. Nigdy pelargonia kaskadowa nie będzie ładna na stanowiskach z brakiem światła.
2. Ciężka i mało przepuszczalna gleba nie jest odpowiednia dla pelargonii kaskadowej. Wolniej w takiej rośnie i słabo kwitnie.
3. Zbyt obfite zasilanie wpływa pozytywnie na wzrost. Rośliny za bardzo odżywione nie chcą jednak obficie kwitnąć. Zasilamy je więc często małymi dawkami odżywki.
4. Za duża ilość wilgoci w podłożu nie jest lubiana przez kaskadowe pelargonie. Rośliny w skrajnych przypadkach (długotrwałe przelanie) żółkną i umierają.
5. Z pewnością nie lubi donic z wewnętrznym zasobnikiem wody. Pelargonia kaskadowa nie cierpi "stać" w wodzie.

Choroby i szkodniki pelargonii kaskadowych.

1. Pelargonie kaskadowe sporadycznie są atakowane przez choroby roślin, które wymagają interwencji hodowcy. Zachowując podstawowe zasady hodowli nie powinniśmy mieć z nimi żadnych problemów.
2. Najczęściej atakującym szkodnikiem jest mszyca. Pojawia się ona na kaskadowych pelargoniach jednak bardzo sporadycznie.

Niecierpki są jednymi z najpopularniejszych roślin balkonowych. Przez ostatnie lata wyhodowano ich bardzo dużo odmian. Są niecierpki waleriana, nowogwinejskie cieniolubne i słoneczne. Spotkać można niecierpki o kwiatach pojedynczych i pełnych. Jedna z nowości, które można ostatnio znaleźć w sprzedaży to odmiany wielkokwiatowe, które znoszą słońce. Te słoneczne różnią się od podobnych do nich cieniolubnych niewiele. Posiadają trochę mniejsze kwiaty i rosną większe. Zobaczyć je można czasem w parkach, gdyż jest to roślina bardzo odporna na zewnętrzne warunki atmosferyczne. Wszystkie niecierpki są jednak roślinami, które lubią wszystko w pewnym umiarze.

 Co lubi niecierpek.

1. Delikatne podlewanie.
2. Stanowiska cieniste (większość odmian) i widne z odrobiną słońca (słoneczne odmiany).
3. Niecierpek bardzo lubi stanowiska przewiewne. Chodzi tutaj o możliwość szybkiego wyschnięcia po deszczu.
4. Bardzo niecierpki lubią czyszczenie z przekwitniętych kwiatów i zawiązków nasion. Odwdzięczają się wtedy pięknym wyglądem i dużą ilością kwiatów.
5. Rośliny te lubią lekką, dobrze przepuszczalną glebę i duże donice. Im podłoże bardziej próchnicze i jest go więcej tym niecierpki rosną ładniejsze.

Czego niecierpki nie lubią.

1. Nie cierpią polewania wodą po kwiatach. Znoszą to do pewnego stopnia tylko odmiany słoneczne.
2. Nie lubią zimna i stanowisk bardzo chłodnych (są roślinami, które bardzo lubią ciepło).
3. Zbyt duża ilość nawozu często jest zabójcza dla niecierpka. Zasilamy więc go umiarkowanie, często i w małych ilościach odżywek.
4. Mała donica (mało gleby) źle wpływa na wzrost niecierpków. Są roślinami o silnym i mocno rozbudowanym systemie korzeniowym.
5. Za wyjątkiem odmian słonecznych niecierpki źle znoszą słońce. Odmiany wielkokwiatowe nigdy nie będą ładne na słońcu. W wielu przypadkach szybko latem umierają ze spalenia się na słońcu.
6. W przypadku odmian słonecznych za niska ilość światła sprawia, że rośliny robią się bardzo wysokie, nieregularnie się krzewią i gubią dolne liście. Zapewniamy im więc odpowiednie stanowisko.

Choroby i szkodniki niecierpków.

U niecierpków po polewaniu wodą po kwiatach i liściach pojawia się często szara pleśń i inne podobne choroby. Zapewniamy więc tym roślinom stanowiska spokojne, ale przewiewne. Staramy się podlewać je delikatnie i tylko od spodu. W przypadku długich opadów deszczu dobrze jest opryskać rośliny po wyschnięciu profilaktycznie nawet najtańszym środkiem zwalczającym szarą pleśń.

Lobelie to dość często spotykane w ogrodach i na balkonach rośliny jednoroczne. Najbardziej popularne to odmiany rabatowe, które dorastają do maksymalnie 30 cm długości. Z rabatowych najczęściej sadzone są te o kwiatach niebieskich z białym "oczkiem". Mniej popularne są koloru niebieskiego i białego. Pomijając rabatowe cenione są także odmiany długopędowe (zwisające), które potrafią tworzyć dość duże kule o średnicy przeważnie 50cm. Lobelia może być sadzona w kompozycjach z innymi roślinami balkonowymi i rabatowymi o podobnych wymaganiach.

 Co lubi lobelia.

1. Lubi światło i powinna być sadzona w stanowiskach widnych.
2. Systematyczne i obfite umiarkowane podlewanie.
3. Regularne zasilanie odżywkami do roślin balkonowych.
4. Stanowiska przewiewne.

Czego lobelia nie lubi.

1. Za dużej ilości wilgoci w podłożu (lepiej podlewać często delikatnie niż przelać).
2. Zimnych stanowisk (jest rośliną ciepłolubną).
3. Palącego słońca (latem w gorące dni potrafi spalić się na słońcu).
4. Donic z zasobnikiem wodnym (nie lubi "stać" w wodzie).

Choroby i szkodniki lobelii.

1. Najczęściej atakuje lobelię szara pleśń. Unikamy więc polewania jej po liściach i kwiatach. Zapewniamy stanowisko przewiewne.
2. Szkodniki, które mogą atakować lobelię to najczęściej mączlik szklarniowy. Lubi on odmiany zwisające z tych roślin.

Komarzyca jest dość popularną zwisającą rośliną balkonową o ozdobnych liściach. W odpowiednich warunkach potrafią osiągać nawet 1 metr długości. Ogólnie znane są 2 odmiany - dwubarwna (biało-zielona) i zielona. Odmiana o liściach biało-zielonych tworzy początkowo duży krzak, który z czasem zaczyna przewieszać najdłuższe pędy. Ma ona pokrój końcowy głównie zwisający. Często stosowana jest do kompozycji z różnymi roślinami balkonowymi o podobnych wymaganiach. Jej liście wydzielają po dotknięciu wyjątkowy zapach, który odstrasza komary. Druga odmiana o liściach zielonych jest sadzona raczej tylko jako roślina ozdobna. Nie wydziela żadnego zapachu i nie odstrasza żadnych owadów. Znaleźć też można mniej popularną odmianę, która jest nowością i posiada liście żółto-zielone. Wyglądem bardzo podobna do zielonej i różni się jedynie kolorem.

 Co lubi komarzyca.

1. Dobrze rośnie praktycznie w każdym miejscu.
2. Znosi słońce i wysokie temperatury (lubi ciepło).
3. Systematyczne i obfite podlewanie (stała umiarkowana wilgoć).
4. Regularne zasilanie odżywkami do roślin balkonowych.
5. Przycinanie (lubi cięcie i bardzo dobrze dzięki niemu się krzewi).

Czego komarzyca nie lubi.

1. Za dużej ilości wilgoci w podłożu (błota).
2. Zimnych stanowisk (jest rośliną ciepłolubną).
3. Nawet najmniejszych przymrozków. Temperatura już 0 stopni jest dla niej zabójcza.
4. Donic z zasobnikiem wodnym.

Choroby i szkodniki komarzyc.

1. W warunkach amatorskiej uprawy (przy zachowaniu podstawowych zasad) nie powinno być problemów ze zdrowiem komarzyc. Jest raczej odporną rośliną na większość chorób roślin.
2. Czasem pojawia się na komarzycach mszyca. Jest to jednak sporadycznie zauważane.

Kocanka to znana i lubiana roślina balkonowa o ozdobnych liściach. Jedną ze znanych odmian jest popularna kocanka szara. Szara kocanka jest zwisająca i jej pędy dorastają do średniej długości 50 cm. W odpowiednich warunkach potrafią osiągać nawet 1 metr. Z kocanek jest dostępne kilka innych odmian. Różnią się kolorami i sposobem wzrostu. Z tych z dużym liściem są szare, cieniowane (żółty z srebrnym) i złote. Znaleźć też można mniej popularne odmiany drobnolistne, które sosną gęściej i bardziej zwarcie. Jako roślina balkonowa kocanka zwykle jest używana do kompozycji. Przeważnie sadzi się ją po kilka sztuk w jednej donicy lub skrzynce balkonowej z pelargoniami. Bardzo dobrze rośnie też z innymi kwiatami o ozdobnych liściach i podobnej sile wzrostu.

 Co lubi kocanka.

1. Stanowiska z dużą ilością światła.
2. Znosi słońce i wysokie temperatury.
3. Systematyczne i obfite podlewanie (stała umiarkowana wilgoć).
4. Regularne zasilanie odżywkami do roślin balkonowych.
5. Przycinanie (lubi cięcie i bardzo dobrze dzięki niemu się krzewi).

Czego kocanka nie lubi.

1. Za dużej ilości wilgoci w podłożu (błota).
2. Zbyt niskiej ilości światła (jej pędy są wtedy cienkie i za długie).
3. Przesuszania do stopnia całkowitego zwiędnięcia. Część liści może już nie odżyć po podlaniu.
4. Donic z zasobnikiem wodnym.

Choroby i szkodniki kocanek.

1. W warunkach amatorskiej uprawy (przy zachowaniu podstawowych zasad) nie powinno być problemów ze zdrowiem kocanki. Jest raczej odporną rośliną na większość chorób roślin.
2. Czasem pojawia się na kocankach mszyca. Jest to jednak sporadycznie zauważane.

Calibrachoa to jedna z nowych roślin balkonowych. Od czasu jej pojawienia się w sprzedaży wyhodowano do dzisiaj bardzo dużo odmian z tego gatunku. Roślinę tą można opisać jako miniaturowa petunia zwisająca. Z nowości pojawiają się powoli odmiany kompaktowe. Nie są jednak tak bardzo popularne i powszechnie dostępne jak zwisające. Calibrachoa jest rośliną o niewielkich wymaganiach w przypadku jej uprawy. W celu osiągnięciu najlepszych efektów wystarczy pamiętać o przestrzeganiu bardzo ważnych zasad podstawowych.

 Co lubi calibrachoa.

1. Stanowiska widne i przewiewne.
2. Bardzo lubi i znosi słońce.
3. Systematyczne, umiarkowane i delikatne podlewanie.
4. Regularne zasilanie odżywkami, które zawierają żelazo (Fe).
5. Lekkie przepuszczalne podłoże.

Czego calibrachoa nie lubi.

1. Za dużej ilości wilgoci w podłożu.
2. Zbyt niskiej ilości światła.
3. Za obfitego podlewania.
4. Donic z zasobnikiem wodnym.

Choroby i szkodniki roślin z gatunku calibrachoa.

1. Czasem pojawia się szara pleśń (brak przewiewu w chłodne i wilgotne dni).
2. Przy zbyt obfitym podlewaniu więdnie (efekt podobny do usychania z braku wody).
3. Żółknięcie młodych liści i stopniowo zmniejszająca się siła wzrostu - niedobory mikroelementów przez używanie nieodpowiednich odżywek.